Zgłaszając się do poradni specjalistycznej pacjent powinien przedstawić – oprócz potwierdzenia prawa do świadczeń – ważne skierowanie. Jest ono dokumentem wymaganym przy dostępie do badań diagnostycznych oraz świadczeń realizowanych w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.
Obecnie skierowanie posiada dwie formy:
- Tradycyjne skierowanie papierowe.
- E-skierowanie.
Skierowanie do poradni specjalistycznej wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, czyli lekarz POZ / lekarz rodzinny lub lekarz specjalista z poradni specjalistycznej albo szpitala, który ma kontrakt z NFZ, prowadzący leczenie pacjenta i stwierdzający potrzebę wykonania danego badania (w przypadkach uzasadnionych medycznie).
Skierowaniem do lekarza specjalisty nie jest karta informacyjna z leczenia szpitalnego, izby przyjęć, czy szpitalnego oddziału ratunkowego. Jeżeli w karcie informacyjnej wskazana jest kontynuacja leczenia, skierowanie powinien wystawić lekarz prowadzący pacjenta.
Na podstawie jednego skierowania pacjent może się zarejestrować tylko w jednej placówce udzielającej świadczeń w danym zakresie. Pacjenci wymagający większej niż jedna liczby porad specjalistycznych z danej przyczyny, przedstawiają skierowanie tylko przy pierwszorazowym zgłoszeniu się do wybranej poradni specjalistycznej.
W jakich przypadkach skierowanie do lekarza specjalisty nie jest wymagane:
Skierowanie nie jest wymagane w stanach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia!
Skierowanie nie jest potrzebne do następujących lekarzy specjalistów:
- ginekologa i położnika,
- onkologa,
- psychiatry,
- wenerologa,
- dentysty.
Skierowania nie muszą także przedstawiać następujące osoby:
- inwalidzi wojenni,
- osoby represjonowane,
- kombatanci,
- niewidome cywilne ofi ary działań wojennych,
- chorzy na gruźlicę.
- zakażeni wirusem HIV,
- w zakresie badań dawców narządów,
- uzależnieni od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych – w zakresie lecznictwa odwykowego,
- uprawnieni (żołnierze lub pracownicy) – w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych w czasie wykonywania zadań poza granicami państwa.